Peaches Açık Dergi'nin konuğuydu, Bang ile söyleştiler.
Bang: Öncelikle "Teaches of Peaches" (Peaches'ın Dersleri) nedir? Kıyafetleriniz ve müziğinizin olayı ne?
Peaches: Peaches'a başladığımda koca memelerim ve sarı saçlarım olmadığını, ve insanların seksi kadınların görünmesi gerektiğini düşündükleri gibi görünmediğimi fark ettim. Sonra şunu fark ettim, ben seksiyim. Ve işte bunu olduğum gibi göstermeye karar verdim. İstemiyorsam saçımı sarıya boyamam gerekmiyor. Göğüslerime silikon taktırmam gerekmiyor. Biraz göbeğim olabilir. Sadece kendim olabilirim ve kimsenin beni dönüştürmek istediği şey olmak zorunda değilim. Ve hatta müziğimin prodüksiyonu için kimseyi tutmak istemiyorum. Kendi müziğimi kendim yapabilirim. İnsanların söyleyip durduğu şeyleri söylemek zorunda da değilim. Kendi olayım neyse onu söyleyebilirim. Çünkü benim hissettiğim şekilde konuşan insanlar var ama nedense bu müziğe yansımıyor. Başlarken bunları düşündüm ve "neden hip-hop hep kadınlara yöneliyor?" diye sordum kendime. Ya da rock'n roll biz onu birçok yönüyle olduğu gibi kabul ederken neden benim bakış açımı da yansıtmıyor? Kadın ya da erkek olarak değil de sadece benim bakış açımı. Bunu yapmaya karar verdim. Ve bu yüzden de ilk albümümün adını Teaches of Peaches koydum ama bunu yapmamın asıl sebebi Teaches'ın Peaches'la kafiyeli olmasıydı.
Bang: Sizin gibi müziklerini ve videolarını kendileri yapan insanlar hakkında ne düşünüyorsunuz?
Peaches: Bence kendi müziğinizi ve kendi videolarınızı yaptıkça kendi müziğiniz ve kendi videolarınızdan daha çok yapmak istiyorsunuz ki bu çok güzel bir duygu. Ve şu anda teknoloji sayesinde bu çok kolay. Kullanımı gerçekten de çok kolay. Herkes yapabilir.
Bang: Peki ya müziklerini plak şirketlerine göndermeleri? Çünkü bunu yapmak İstanbul'da hiç kolay değil.
Peaches: Evet, evet. Ama bu plak şirketleriyle ilgili değil. Bunu yapmak ve bundan dolayı mutlu olmakla ilgili. Yani ben böyle başladım. Müziğe başlarken plak şirketlerini falan hiç düşünmemiştim. Sadece bunu yapmayı ve kendimi bu şekilde ifade etmeyi düşünüyordum. Ve teknoloji derken de kastettiğim şu, birçok insan teknolojiye eskisine göre çok daha kolay ulaşabiliyor. O yüzden insanlar kendi kendilerine müzik yapabiliyorlar ve daha fazlasını da yapabilirler.
Bang: Sanatsal açıdan idolleriniz kimlerdi?
Peaches: Sanatsal olarak birçok idolüm ve ayrıca büyürken sağlam tipler olduklarını fark ettiğim birçok yerel kahramanım var. Nina Hagen? Kesinlikle büyüleyici. Gençken onu televizyonda görüp "vay be, gerçekten de farklı" dediğimi hatırlıyorum. Aynı şekilde Iggy Pop ve Stooges için de, onları görüp "aman tanrım" diyordum. Müzik son derece minimalken performans gayet büyük ve inanılmazdı. Ve bir sonraki jenerasyondan John Spencer Blues Explosion ve PJ Harvey gibi dinleyip de "vay be bu müzik gerçekten de harika" dediğim tipler var. Sonra belli bazı şarkılar; Alaska's Connection'da elektronik bir şeyler duymuştum ve evet bunu kullanabilirim diye düşünmüştüm. Diğer insanlardan da duyduklarımla rock'n roll ve elektronik müziği bir araya getirmek istedim. Örneğin Salt'n Pepa ve bütün o müzikler.. Ve hip –hop. İtiraf etmezler ama o da elektronik müzik çünkü elektronik aletler kullanıyorlar.
Bang: Neye inanıyorsunuz?
Peaches: Sanırım neye inandığımı söylediklerimden anlayabilirsiniz. Sanırım insanların kendileri için daha çok düşünmeleri gerektiğini düşündüğüm için biraz politik sayılırım. Düşüncelerine sahip çıkmalılar. Çünkü hep bir şey olmamız gerektiğini düşünüyoruz. Ya da başkasının zaten yapmış olduğu veya bize yapmamızı söylediği şeyi yapmamız gerektiğini... Kültürümüzde, dinimizde ya da ailemizde olan vasiyeti devralmak gibi. Kendi olayımız neyse onu yapmak bencilce geliyor ama aslında kendi gelişimimiz için, kültürel gelişim için ve dünyamızı anlayabilmemiz için bu çok önemli.
